Τις τελευταίες δεκαετίες η ενδοχώρα του νομού Χανίων ερημώνει. Οι νέοι φεύγουν, περιουσίες ρημάζουν, χωριά μετατρέπονται σε “φαντάσματα”. Πολιτικές αποφάσεις και οικονομικές τάσεις σπρώχνουν τον κόσμο στα αστικά κέντρα. Κάποιοι ωστόσο, κόντρα στον καιρό, επιμένουν. Να δίνουν ζωή στην ύπαιθρο, να δημιουργούν, να διασώζουν ιστορική μνήμη και παραδόσεις, λειτουργώντας σαν μια σύγχρονη κιβωτός πολιτισμού. Μια τέτοια περίπτωση αποτελεί αναμφίβολα η μικρή κοινωνία του Βλάτους. Αυτού του ημιορεινού, απομακρυσμένου χωριού της Κισσάμου στο οποίο βρεθήκαμε το περασμένο Σάββατο. ΜΕΡΑΚΙ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΗ Το ραντεβού μας είχε δοθεί στο καφενείο του χωριού. Εκεί μας περίμενε ο πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Γιώργος Μακράκης. Μαζί του ο ταμίας του Συλλόγου Βασίλης Λιτσαρδάκης, ο πρόεδρος της Τοπικής Κοινότητας Παντελής Βαϊδάκης και ο Martijn Hazelzet ένας Ολλανδός που τα τελευταία χρόνια ζει μαζί με τη σύζυγό του στο Βλάτος, μιλάει άπταιστα ελληνικά, και μοιάζει… πιο ντόπιος κι από τους ντόπιους. Οι πρώτες κουβέντες είναι για την καθημερινότητα στην περιοχή: τα προβλήματα του αγροτικού κόσμου, την εγκατάλειψη των μικρών χωριών που έφερε μαζί του ο “Καλλικράτης”, την αποψίλωση της υπαίθρου από υπηρεσίες, δομές υγείας και εκπαίδευσης. Όσο μιλάμε τα κεράσματα πέφτουν “βροχή”: ελληνικός καφές, κάστανα από την περιοχή, αποξηραμένα σύκα, γλυκό του κουταλιού κυδώνι. Όλα σπιτικά και χειροποίητα. Μικρές χειρονομίες που κρύβουν μέσα τους μια μεγάλη παράδοση, η οποία διατηρείται ζωντανή από τους κατοίκους των χωριών της Κρήτης. Μεταξύ αυτών η οικογένεια του ιδιοκτήτη του καφενείου, Γιώργου Κονταξάκη, ιδρυτικού μέλος του Πολιτιστικού Συλλόγου από τα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Στο μαγαζί του κρεμασμένες στον τοίχο φωτογραφίες από παλιές δράσεις του Συλλόγου. Σε μία απεικονίζονται τα εγκαίνια του Πάρκου της Ειρήνης. Δεσπόζει η φιγούρα του μακαριστού μητροπολίτη Κισάμου και Σελίνου Ειρηναίου Γαλανάκη. Το Πάρκο θα αποτελέσει τον επόμενο σταθμό μας…

In de afgelopen decennia is het achterland van de prefectuur Chania verlaten. De jongeren vertrekken, eigendommen vallen uit elkaar, dorpen veranderen in "geesten". Politieke beslissingen en economische trends drijven mensen naar stedelijke centra. Sommigen staan ​​echter, tegen het weer in, erop.Het platteland tot leven brengen, creëren, historische herinneringen en tradities bewaren, functioneren als een moderne ark van beschaving. Zo'n geval is ongetwijfeld de kleine gemeenschap van Vlatos.Dit semi-bergachtige, afgelegen dorp Kissamos waar we elkaar afgelopen zaterdag hebben ontmoet. PASSIE EN LEVERING Onze afspraak werd gegeven in het dorpscafé. De voorzitter van de Culturele Vereniging, George Makrakis, wachtte ons daar op.Met hem de penningmeester van de Vereniging Vassilis Litsardakis, de voorzitter van de Lokale Gemeenschap Pantelis Vaidakis en Martijn Hazelzet een Nederlander die de laatste jaren met zijn vrouw in Vlatos woont, vloeiend Grieks spreekt en er… meer lokaal uitziet dan de lokale bevolking.De eerste gesprekken gaan over het dagelijkse leven in de omgeving: de problemen van de plattelandswereld, het verlaten van de kleine dorpen die "Kallikratis" met zich meebracht, de ontbossing van het platteland door diensten, gezondheidsstructuren en onderwijs.Terwijl we aan het praten zijn, "regent" de lekkernijen: Griekse koffie, kastanjes uit de streek, gedroogde vijgen, zoete kweepeer. Allemaal huisgemaakt en handgemaakt.Kleine gebaren die in hen een grote traditie verbergen, die in leven wordt gehouden door de inwoners van de dorpen van Kreta. Onder hen is de familie van de eigenaar van het café, George Kontaxakis, een van de oprichters van de Culturele Vereniging sinds de jaren van het metapolitisme.In zijn winkel hingen foto's aan de muur van oude activiteiten van de Vereniging. Een daarvan toont de inauguratie van Peace Park. Domineert de figuur van de gezegende metropoliet Kissamos en Selinos Irineos Galanakis. Het park wordt onze volgende stop ...